Mim-Şiir

Hüseyin beni mimlemiş. Şiir olayı ile de anlamadığımdan (ya da yeterli romantizme sahip olmadığımdan diyelim) hiç aram yoktur. O yüzden yandaki dörtlüğü (Fight Club'da Tyler Durden'ın kulüp üyelerine dövüşten önce yaptığı bir konuşma) çevirip önünüze getireyim en iyisi, çok benimsediğim ve sevdiğim bir kıtadır...

"Beyler, biz tarihin ortanca çocuğuyuz, gidecek yerimiz ya da amacımız yok.
Ne büyük savaşlar gördük, ne de büyük krizler. Bizim savaşımız, ruhsal bir savaş.
Büyük krizlerimiz, kendi hayatlarımız. Hepimiz TV karşısında bir gün milyoner, rock yıldızı ya da film artisti olacağımıza inandırılarak yetiştirildik...

Ancak, olmayacağız.
Bu gerçeği yavaş yavaş öğreniyoruz.
Ve gerçekten çok, çok öfkeliyiz!"

Bir de şu mim olayını kim nasıl başlatır, nereden aklına gelir, sonrasında bir tatmin duygusu hisseder mi hiç bilmem. Sanırım bu, insanların depremden ölesiye korktukları 97-98 yılları arasında bizim kendi aramızda "tepkisel mizah" amacıyla bağırarak "bu akşam çok büyük bir deprem bekleniyormuş içeriden haber geldi!" diye konuşmamız ve insanların bu konuşmalarımızı duyarak irkilmeleri, telefonlarına sarılmaları, akabinde bir kaç saat içerisinde küçük çaplı bir kaos yaratmamız ve kendi kendimize bununla eğlenmemiz gibi bir şey olsa gerek...